Ruud Steltenpool

Lees eerst deel 1 Binnen Saxion was uitval en verloop bij invoering AFAS de druppel die menigeen dwong breder te kijken dan de gebruikelijke (monsterproject-) systeemgewoontes. Dat kost(te) direct en indirect zo veel waarde die niet in een KPI of stevige prijskaart te vatten valt, dat het geen slecht idee was voor wijsheid eens een rondje flink te gaan uitwaaien tussen ruisende oude bomen. Anderen hadden wellicht eerst keihard Rage Against the Machine nodig.   De juiste muziek op het juiste moment kan mensen terugbrengen naar hun kern. Je weer voelen wie je was en ergens nog bent. Daar waar je werkelijke onderliggende doel en intrinsieke motivatie zit. Dat kan ook helpen om échte keuzes te maken in onzekere tijden. Als organisaties díe intrinsieke motivatie wat meer weten aan te spreken, zich op team flow richten, kunnen we misschien ook wat systemische uitdagingen aanpakken. Zou “meten is weten” wat meer “weet wat je werkelijk meet” kunnen gebruiken? Denk bij dashboards ...

Ik refereer in de titel natuurlijk naar een variant op het kinderspelletje waarbij vaak blijkt dat de ene meer ’van de details’ is, de ander meer van de grotere structuren en weer een ander op geheel eigen wijze de materie bevraagt. Plus dat we dingen nou eenmaal letterlijk vanuit verschillende hoeken bekijken en we zelfs zoiets gebruikelijks als kleuren regelmatig anders benoemen. Die diversiteit lijkt misschien lastig, maar was bij de jagers en verzamelaars al van letterlijk levensbelang en is in de evolutie blijkbaar nuttig gebleken, geen sporadisch foutje. Een verrijking van de groep, met afstemming door diepe aandacht, vertrouwen. Bij het spel heeft een enkeling de denkwijze van een ander na een paar keer ietsje ‘in de smiezen’, maar het is haast onmogelijk om onbedoeld eenzijdig te gaan denken. Eigenlijk iets om te vieren dus.   Zoiets las ik in het gefundeerde en pragmatische boek ”als alle breinen werken” (of podcast ), dat duidelijk maakt hoe gigantisch veel potentie...