Ouwe efficiëntie, of “Jij ziet, jij ziet, wat ik niet zie en het is …”-feest? (2 van 2)

Lees eerst deel 1

Binnen Saxion was uitval en verloop bij invoering AFAS de druppel die menigeen dwong breder te kijken dan de gebruikelijke (monsterproject-) systeemgewoontes. Dat kost(te) direct en indirect zo veel waarde die niet in een KPI of stevige prijskaart te vatten valt, dat het geen slecht idee was voor wijsheid eens een rondje flink te gaan uitwaaien tussen ruisende oude bomen. Anderen hadden wellicht eerst keihard Rage Against the Machine nodig.

 

De juiste muziek op het juiste moment kan mensen terugbrengen naar hun kern. Je weer voelen wie je was en ergens nog bent. Daar waar je werkelijke onderliggende doel en intrinsieke motivatie zit. Dat kan ook helpen om échte keuzes te maken in onzekere tijden. Als organisaties díe intrinsieke motivatie wat meer weten aan te spreken, zich op team flow richten, kunnen we misschien ook wat systemische uitdagingen aanpakken. Zou “meten is weten” wat meer “weet wat je werkelijk meet” kunnen gebruiken? Denk bij dashboards van KPIs ook eens aan het dashboard in je auto het display op je e-bike; een paar soms heel nuttige getallen, maar als je te weinig om je heen kijkt om een veel groter deel van de complexe werkelijkheid in je op te nemen, weet je zeker dat je ongelukken krijgt. Wat was ook alweer Lean?

Een complexe die al onze Sustainable Development Goals in de weg zit, Jevons paradox: technische efficiëntie-winst wordt meer dan tenietgedaan door groei consumptie, dus gedrag.

Ik geloof dat de meesten zich graag inzetten voor de best mogelijke hogeschool binnen onze regio en daarmee voor de wereld. En nóg een potentiële update aangaande mooie slogans: “Living Technology; doordachte menselijke keuzes”.

 

Sommigen moeten van ver komen, maar ga het feest (nu al) aan:
”Wat zie jij?”, vraag het, vertel het.

 

 

Bovenstaande geeft natuurlijk het risico op “wat denk je zelf?” of #hoedan. Dan kun je van mijn hand Tennisles via de telefoon lezen over abstracties, of wat mij geïnspireerd heeft om vaak te zeggen dat samenwerking beter kan door interop(erabiliteit) & bruikbaarheid elkaar juist te laten versterken. De basis: Why accessible design helps everyone en The Data-Centric Manifesto (Roep “niet applicatie-centrisch!” als iemand “applicatielandschap” zegt). Recente absolute aanraders: Flow in organisaties en om communicatie en begrip in het menselijke netwerk te verbeteren wellicht Combifuncties.
“Zo doen we dat bij Saxion!” kan er continu mee verbeterd worden. “ja, maar je kunt toch gewoon …” is zelfs als je alleen mensen zou aannemen die zo veel mogelijk op jou lijken of met je meepraten niet altijd terecht. “Ja, maar je kunt toch gewoon zeggen dat …” floept er als reactie ook zo uit juist als een ander eindelijk weer eens iets afwijkends durft te zeggen, maar vervolgens dus nooit meer.

We leven niet in gewone tijden en het welzijn is ook binnen Saxion niet normaal en gewoon ongeveer zo doorgaan is geen optie. We zijn ook gewoon niet allemaal hetzelfde, maar proberen nog wel te veel te doen alsof dat wel ongeveer zo is, en missen daardoor kansen elkaar aan te vullen. Wat zou het toch prachtig zijn als het veel gehoorde “dat is gewoon Saxion” niet meer zo vaak voorafgegaan wordt door “ja, je hebt gelijk, het is bizar dat dat zo moet, maar …”. Overigens gaat heel veel wel goed waardoor je dat vaak juist niet opmerkt. En ook al is iets nu niet logisch, kan het wel logisch zijn dat het zo 'gegroeid' is. Maar we zitten een beetje vast in een context die een flinke (nodige) stap vooruit maken belemmert. Ook al had ik eerst een paar andere versies nodig om tot dit schrijfsel te komen, daarbij ook pijnlijk/bevrijdend veel over mezelf geleerd, is de moeite van dit schrijven geheel constructief bedoeld. Al doende leert men zeg maar, of ‘no pain, no gain’, of zoals ik nogal eens zeg "frustratie wordt inspiratie". In de volgende paragraaf input van veel slimmere mensen:

Met de waarschuwing “The more you know, the more you know you don’t know” een keuzemenu van wat mij o.a. heeft geïnspireerd: 

• On information overload (Uit 1979! Meer wijsheid dan nu) 
• Stopstrategie voor organisaties (of podcast, hoe wél te stoppen zodat we verder kunnen), 
• Waarom je nerdfluisteraars nodig hebt bij de overheid (vakkennis te veel uitbesteed), 
• Moving from Naive to Authentic Progress (vertekende geschiedschrijving), 
• The art of insight: how great visualization designers think (includes deep empathy), 
• Ons werk is stuk, (papier op scherm, mapjes, na-oorlogse hiërarchie), 
• The FAIR Guiding Principles for scientific data management and stewardship (wereldwijd onderzoeksdata combineren), 
• The extended mind: the power of thinking outside the brain (denken doen we met hele lichaam, elkaar, omgeving), 
• Flow-based programming (met minder fouten en energieverbruik organiseren, niet alleen software), 
• GRIP: het geheim van slim werken (agenda leidend, daaruit oogsten ipv elders intypen, maar 1 jij, oneindige mailbox beteugelen), 
• Inner Development Goals (hoofd én hart nodig voor verandering), 
• The Future of Knowledge Graphs in a World of Large Language Models (niet zonder content/data kwaliteit en verantwoordelijkheid), 
• Realise Potential Goals (Sustainable Development Goals improved?), 
• The Humane Representation of Thought (must-see over kennis/inzicht), 
• Mag niet bestaat niet (verwarren van middel en doel), 
• Daylight Computer (meer dan schermtijd beperken), 
• Dodelijke zorg, (gevolgen slechte informatie-overdracht, giftige markt), 
• Ontkoppelen en vasthouden om elkaar te vinden! (niet makkelijk, wel nodig)
• Global warming in the pipeline (extra opwarming ‘vertraagd’), 
• Flow Manifesto (andere tijd, andere samenwerking), 
• Dynamicland (samenwerking minder indirect), 
• Switch to these open source apps (besparen en beschermen). 
• Green on : de leukste en meest productieve manier van werken op basis van principes van de Special Forces (versimpelen, trainen, vertrouwen, doen). 
• Hoe makkelijk kun je het maken? (ontwerpen kunnen zóveel gebruiksvriendelijker)
• Overheid moet zich laten inspireren door horizontale netwerkstructuur van menselijk lichaam (meer organische netwerkstructuur)

 

Als je nu denkt dit als groot leider te gaan aanpakken: Enough Leadership. Time for Communityship. | Henry Mintzberg of Rebuilding Companies as Communities , (als het te veel over schuld afschuiven en geld gaat moet je een harde les leren, zoals Boeings die neerstorten) , 

Maar de meer directe inspiratie komt toch vooral van heel veel (voormalig) collega’s.
(Hoe je iets wel/niet handig doet. Hoe je wel/niet creatief bent. Hoe je wel/niet last/profijt hebt van 'het systeem' en wat de nuttige/lastige effecten daarvan zijn voor dat 'systeem'.  <rant>Hoe sommige mensen flink netto administratietijd en eigen geld kwijt zijn om iedere dag dezelfde woon-werk reis te maken. Hoe mensen bedragen uit eigen zak betalen, omdat iets via 'het systeem' niet lukt. Hoe je met knallende koppijn een heel ziekmeldingsrecept moet vinden, de ziekmeldknop niet je leidinggevende attendeert terwijl die dat ook wel verwacht, telefoonnummers van collega's niet anders worden verwerkt dan die van spammers, je reageert op zo'n recept en krijgt dan terug dat het daarmee geen ticket is, want dat moet via een andere weg, maar dan zonder een knop om dat in 1x te regelen.</rant> 

Al zou ik zelf misschien beter ietsje stoïcisme bijleren.
Zo, dat kwam van diep, is er eindelijk uit. Nu meer focus op gezondheid? Dus nodig me vooral uit buiten de kantoortuin als je wat wilt weten over Critical Materials, Open Science, fietsen, visualisatie, mijn dochtertjes, FAIR data, leren, research software (o.a. Electronic Lab Notebooks) en vooral allerlei combinaties, Linked Data of betekenisvolle links.