Ruud Steltenpool

[lees eerst deel 1] Om onduidelijkheid te lijf te gaan, te leren, en "van proberen kun je leren" dus ook anders tegen 'mislukkingen' aan te kijken, heb je mensen nodig die niet (meer) bang zijn voor anders of gek te worden versleten en die te waarderen op een manier die hun intrinsieke motivatie laat groeien. Kijk naar kunstenaars, wijsneuzen en hackers (niet in de betekenis van digitale criminelen, maar mensen die zaken voor iets anders gebruiken dan waarvoor ze zijn ontworpen). Sterker nog, tegen expert-blindheid en nodeloze complexiteit zou het goed zijn zeer regelmatig mensen van buiten je vakgebied uit te nodigen; waarbij gezond verstand en creativiteit een vereiste is, booksmart op het specifieke onderwerp niet. Om dit keer letterlijk Edsger W. Dijkstra aan te halen: “Simplicity is a great virtue but it requires hard work to achieve it and education to appreciate it. And to make matters worse: complexity sells better.” credits:  @cdharrison Hoeveel regelingen ni...

Ik noemde laatst in een bijeenkomst over onderwijsvernieuwing dat chatGPT ruim geslaagd was voor de Havo en kansloos gezakt voor een opleiding 'met je handen' en dat werkgevers dat feit gebruiken om mensen te lokken voor het daadwerkelijk uitvoeren van bijvoorbeeld de energietransitie. Een paar uur later had ik tennisles. En de volgende dag kreeg ik een mail die me deed vermoeden dat de schrijvers ervan al jaren zitten opgesloten in een ruimte zonder ramen, achter bureaus vol schermen met KPIs. credits: tarmanseries Wat heeft dat nou met elkaar te maken zul je wellicht denken. Nou, mijn bijzondere brein gebruikte die 3 dingen samen om een herinnering op te halen aan een grap ongeveer 35 jaar geleden: "Heb jíj tennisles gehad? Via de telefoon zeker!" [een telefoon had toen nog geen schermpje]. Het punt daarvan is natuurlijk dat slechts spreken over tennis, zonder het te doen, of maar te kijken naar hoe het wordt gedaan, bijzonder weinig gaat helpen voor je tennis skill...

 Bij de meeste grote rampen bleek achteraf niet 1 fout de oorzaak, maar een opeenstapeling van fouten, die grotendeels al ergens bekend waren. Dat kun je negatief uitleggen door te stellen dat we nogal wat fouten maken, maar ook positief, want er zijn dus altijd flink wat manieren om met een kleine inzet al veel verschil te maken. Veel van de dingen die echte problemen zijn, worden echter snel terzijde geschoven als "gaat wel goed", "valt wel mee", "vaak ben je te bang", "kan ik toch niets aan doen", "maar hullie ..." en "daar heb ik geen tijd voor". We zijn namelijk heel druk met zogenaamd belangrijke zaken. Eigenlijk hebben we alle tijd van de wereld; en dat is niet oneindig veel tijd, maar juist beperkt door de eindige wereld die we al ongezonder maken voor onszelf. Denk niet dat je eerst je 'schaapjes op het droge' moet hebben, want terwijl jij je 'schaapjes' beweegt richting dat 'droge grasveld', ...

Taal kleurt hoe we naar de wereld kijken, waar we op focussen en daarmee wat we doen. In onze eigen (nu nog redelijk privé) gedachten kan dat een verschil maken tussen vastdenken in problemen, of omdenken naar uitdagingen. Maar taal is natuurlijk vooral een samenspel, dat sterk afhankelijk is van omstandigheden en ook nog eens met de tijd verandert ... Credit:  www.epictop10.com Zo schrok ik toen decennia geleden een tante van me iemand uitmaakte voor sloerie, maar dat bleek daar bij die generatie sloddervos te betekenen. Een generatie die opgroeide in een tijd waarin je aan iemand z'n spraak vaak aardig kon inschatten uit welk dorp die kwam. Een tijd waarin de meeste mensen geen woord Engels spraken en bellen met het buitenland een dure aangelegenheid was, terwijl de meeste mensen überhaupt nog geen telefoon hadden. [En voor eventuele jonge lezers: een telefoon was toen een soort bizar lompe gaming headset die je met je hand tegen je hoofd moest houden en die je moest activeren mi...

Zoals 4 MEI 2023 gepubliceerd op gelukcentraal.nl Vele manieren van naar onszelf luisteren verdienen meer aandacht, maar één in het speciaal ‘zien’ we vaak over het hoofd. Die behandel ik als laatste. Luister eens naar wat je zegt, of een beetje vriendelijker mag wel. WHS media Juist de mensen die ons het meest lief zijn verleiden ons er direct of indirect soms toe er dingen uit te flappen die we helemaal niet menen, bijvoorbeeld als we ons figuurlijk flink in een hoek gedreven voelen. Of als we ons ongehoord voelen gaan we soms ook onpersoonlijk online te keer, maar dat brengt doorgaans het omgekeerde van verbetering. Sommigen beginnen zelfs politieke partijen of media-kanalen waarin ze vooral heel vaak zeggen dat ze bepaalde dingen niet mogen zeggen, terwijl ze het niet alleen wél mogen, maar zelfs herhaaldelijk podia krijgen, voor o.a. het melden dat anderen minderwaardig zouden zijn. Ik denk dat er bij dat soort eenzame dwangmatige vormen van gehoord willen worden het vooral gaat o...

 Zoals  12 MAART 2023  gepubliceerd op gelukcentraal.nl Vragen rond de composthoop: De productie van mensgemaakte materialen ‘vreet’ in een razend tempo aan de grondstoffen waar planten en dieren uit groeien Ruud Steltenpool: "Ik schrok van dit gegeven, maar ook van dat ik dit gevaar enorm had onderschat; Zelfs de doodnormale materialen, die niemand als schadelijk bestempelt, zijn dat op een andere manier dus tóch. Ondanks ook mijn dagelijkse ratrace in ‘het systeem’, kwam deze gedachte steeds weer terug en ik begon het te bevragen in de hoop dat het me iets zou vertellen over een oplossingsrichting. Eentje die ons ook aanzet tot een zodanige mentale omslag dat we rigoureus dingen anders of juist niet gaan doen; dingen waarvan we grotendeels wel weten hoe het anders moet." Foto: Screenshot YouTube | Gloria 'De alwetende Storthoop' Er moet toch een manier zijn die ons bijvoorbeeld bij de aanblik van groene alpen niet eerst laat afvragen wanneer we dan wel in ons steed...

Beste lezer, Aan de ene kant heb ik totaal geen zin om in de aandacht te staan, maar aan de andere kant doe ik het toch als ik daarmee wellicht iets kan veranderen dat ik belangrijk vind (think again als je me ooit extravert noemde). Maar hoe snel of direct en in hoeverre dat veranderen lukt is altijd maar zeer de vraag en ook in hoeverre jouw actie daarin belangrijk was. Genoeg mogelijkheden tot twijfel dus. In 2003, het jaar dat ik als student technische natuurkunde het keuzevak Real-time en Parallelle Systemen met veel plezier deed, las ik over een taal waarvan ik vermoedde dat die velen (inclusief ruimtelijke nerds als ikzelf), en ook hyper-gezamenlijk, een belangrijk stukje 'uitdrukkingskracht' zou kunnen geven. Dat terwijl gesloten concurrenten met miljardenbudgetten het bedreigde, gaf geen twijfel maar vastberadenheid: "Student haalt wereldcongres naar Twente" , want katalysator spelen (als onderdeel van een team) leek me de effectiefste methode.Terwijl nog hee...