herstart (bloggen)
Beste lezer,
Aan de ene kant heb ik totaal geen zin om in de aandacht te staan, maar aan de andere kant doe ik het toch als ik daarmee wellicht iets kan veranderen dat ik belangrijk vind (think again als je me ooit extravert noemde). Maar hoe snel of direct en in hoeverre dat veranderen lukt is altijd maar zeer de vraag en ook in hoeverre jouw actie daarin belangrijk was.
Genoeg mogelijkheden tot twijfel dus.
In 2003, het jaar dat ik als student technische natuurkunde het keuzevak Real-time en Parallelle Systemen met veel plezier deed, las ik over een taal waarvan ik vermoedde dat die velen (inclusief ruimtelijke nerds als ikzelf), en ook hyper-gezamenlijk, een belangrijk stukje 'uitdrukkingskracht' zou kunnen geven. Dat terwijl gesloten concurrenten met miljardenbudgetten het bedreigde, gaf geen twijfel maar vastberadenheid: "Student haalt wereldcongres naar Twente", want katalysator spelen (als onderdeel van een team) leek me de effectiefste methode.Terwijl nog heel weinig mensen er überhaupt van gehoord hadden deed ik in dat artikel een paar boude uitspraken over de toekomst van Scalable Vector Graphics (SVG) die me vooral ongeloof opleverden, maar jaren later aardig spot on bleken. Over mezelf zeg ik in dat zelfde artikel iets wat van minder inzicht getuigt, al valt dat misschien niet zo op, omdat ik er behoorlijk jong uit zag voor m'n leeftijd.
Over manieren van denken gesproken: uit een lezing van lector Brain&Technology Jan Willem de Graaf resoneerde bij mij dat hij zei dat hij bijzonder veel kan met informatie die past op z'n associatieve logische mentale model, maar hij juist bijzonder moeilijk informatie in z'n hoofd krijgt die niet logisch past. Toen ik hem dat vertelde en tevens zei ik dat ik lang geleden iets handigs had gemaakt waar ook slimme mensen niet mee konden werken en me sindsdien ben gaan interesseren in wat dan voor anderen handig is, was dat de aanzet naar veel mooie gesprekken. Mooi, o.a. omdat hij in een paar woorden begrijpt wat bij anderen met een heleboel zinnen vaak nog niet lukt. Ik vergelijk het een beetje met een autoradio die precies op de juiste frequentie zit, i.p.v. al krakend er net naast. En naast dat ik natuurlijk vooral veel van hem leer, kan ik met een wat andere invalshoek hem ook nog wat leren. [lees verder na foto]
Aan de ene kant heb ik totaal geen zin om in de aandacht te staan, maar aan de andere kant doe ik het toch als ik daarmee wellicht iets kan veranderen dat ik belangrijk vind (think again als je me ooit extravert noemde). Maar hoe snel of direct en in hoeverre dat veranderen lukt is altijd maar zeer de vraag en ook in hoeverre jouw actie daarin belangrijk was.
Genoeg mogelijkheden tot twijfel dus.
In 2003, het jaar dat ik als student technische natuurkunde het keuzevak Real-time en Parallelle Systemen met veel plezier deed, las ik over een taal waarvan ik vermoedde dat die velen (inclusief ruimtelijke nerds als ikzelf), en ook hyper-gezamenlijk, een belangrijk stukje 'uitdrukkingskracht' zou kunnen geven. Dat terwijl gesloten concurrenten met miljardenbudgetten het bedreigde, gaf geen twijfel maar vastberadenheid: "Student haalt wereldcongres naar Twente", want katalysator spelen (als onderdeel van een team) leek me de effectiefste methode.Terwijl nog heel weinig mensen er überhaupt van gehoord hadden deed ik in dat artikel een paar boude uitspraken over de toekomst van Scalable Vector Graphics (SVG) die me vooral ongeloof opleverden, maar jaren later aardig spot on bleken. Over mezelf zeg ik in dat zelfde artikel iets wat van minder inzicht getuigt, al valt dat misschien niet zo op, omdat ik er behoorlijk jong uit zag voor m'n leeftijd.
Na een succesvolle SVG Open 2005 vond ik het tijd worden dat mijn universiteit ook in het meer dagelijkse reilen en zeilen meer open web ging omarmen en werd 1 v/d 2 bloggers op "Open source en standaarden op de UT" [negeer de reclame van tegenwoordig en je ziet dat sommige berichten nog steeds nuttig zijn].
Naast het web draaide m'n leven vooral om alles wat maar met m'n betrouwbare basketbalclub te maken had. Weinig getalenteerd, maar jarenlang zeer fanatiek, werd zelfs ik een keer kampioen. Omdat eeuwig (ingeschreven staan als) student geld kost verdiende ik ondertussen m'n geld als veelzijdig techneut achter de schermen bij concerten/TVproducties/modeshows/opera's/festivals/etc. En daarom stond ik met collega's af en toe ook ergens in de kleine lettertjes van een aftiteling of DVDbox. Ondertussen zag ik inzake webtechnologieën nog heel wat van de wereld, o.a. om op GoogleHQ nog een keer SVG een belangrijk zetje te geven met de community. Dat terwijl tijd al moeilijk genoeg is zonder tijdzones :-)
Nadat m'n vriendin me wees op een vacature 'staat vol met al die dingen waar je me altijd mee verveelt', ging ik voor hogeschool Saxion (bibliotheek) aan de slag om dingen aan elkaar te knopen met semantische (web)technologieën; volgens de vacature tenminste. De fundering om dat op te bouwen, qua techniek, maar vooral informatie- en samenwerkingsparadigma echter ... week nogal af van wat ik gewoon achtte in al m'n bèta-kerel omgevingen, met het platte open web in m'n bloed en creatieve onder-druk-wordt-alles-vloeibaar-zonder-vergaderingen ervaring omdat je niet 40000 mensen kan bellen dat het concert een dag later wordt.
Jaren later, o.a. inmiddels 2 prachtige spraakwatervallen van (een beetje te?) slimme dochters rijker, las ik over FAIR data in de wetenschap en vond het wel erg lijken op m'n veel oudere 'semantic web' of 'linked data' of 'knowledge graph' ervaring. Niet gek aangezien Sr. Tim het web startte voor open samenwerking in de wetenschap. Wetenschap achter slot en grendel, niet te bevatten, gaat via open access nu naar meer open science. Hoewel als puntje bij paaltje komt open standaarden nog weinig op wordt gestuurd en open source bijna helemaal niet. Maar het is iets. Hèhè, eindelijk.. Naast werk heb ik me aangesloten bij de bottom-up Open Science Community Twente. En dankzij een organisatie met de slogan "We teach foundational coding and data science skills to researchers worldwide" ben ik nu ook instructor waarbij m'n wiskundeknobbel, natuurkunde-opleiding en datavisualisatie-ervaring weer van pas komen.
Naast het web draaide m'n leven vooral om alles wat maar met m'n betrouwbare basketbalclub te maken had. Weinig getalenteerd, maar jarenlang zeer fanatiek, werd zelfs ik een keer kampioen. Omdat eeuwig (ingeschreven staan als) student geld kost verdiende ik ondertussen m'n geld als veelzijdig techneut achter de schermen bij concerten/TVproducties/modeshows/opera's/festivals/etc. En daarom stond ik met collega's af en toe ook ergens in de kleine lettertjes van een aftiteling of DVDbox. Ondertussen zag ik inzake webtechnologieën nog heel wat van de wereld, o.a. om op GoogleHQ nog een keer SVG een belangrijk zetje te geven met de community. Dat terwijl tijd al moeilijk genoeg is zonder tijdzones :-)
Nadat m'n vriendin me wees op een vacature 'staat vol met al die dingen waar je me altijd mee verveelt', ging ik voor hogeschool Saxion (bibliotheek) aan de slag om dingen aan elkaar te knopen met semantische (web)technologieën; volgens de vacature tenminste. De fundering om dat op te bouwen, qua techniek, maar vooral informatie- en samenwerkingsparadigma echter ... week nogal af van wat ik gewoon achtte in al m'n bèta-kerel omgevingen, met het platte open web in m'n bloed en creatieve onder-druk-wordt-alles-vloeibaar-zonder-vergaderingen ervaring omdat je niet 40000 mensen kan bellen dat het concert een dag later wordt.
Jaren later, o.a. inmiddels 2 prachtige spraakwatervallen van (een beetje te?) slimme dochters rijker, las ik over FAIR data in de wetenschap en vond het wel erg lijken op m'n veel oudere 'semantic web' of 'linked data' of 'knowledge graph' ervaring. Niet gek aangezien Sr. Tim het web startte voor open samenwerking in de wetenschap. Wetenschap achter slot en grendel, niet te bevatten, gaat via open access nu naar meer open science. Hoewel als puntje bij paaltje komt open standaarden nog weinig op wordt gestuurd en open source bijna helemaal niet. Maar het is iets. Hèhè, eindelijk.. Naast werk heb ik me aangesloten bij de bottom-up Open Science Community Twente. En dankzij een organisatie met de slogan "We teach foundational coding and data science skills to researchers worldwide" ben ik nu ook instructor waarbij m'n wiskundeknobbel, natuurkunde-opleiding en datavisualisatie-ervaring weer van pas komen.
Onderwijl ben ik er 'the hard way' achter gekomen dat techniek eigenlijk het simpelste deel van het verhaal is. Je moet een diversiteit aan mensen, met al hun verschillende skills en bewustzijn daarover, en verschillende (soms verborgen) belangen, meekrijgen. Dat gaat ook over gebruiksvriendelijkheid, maar nog meer over bepaalde bestaande, of nog lastiger, hypothetische zaken uitgelegd krijgen in hun taal en waarden, in hun manier van denken. Een poging: "Rock, Paper, Science Notebooks"
Over manieren van denken gesproken: uit een lezing van lector Brain&Technology Jan Willem de Graaf resoneerde bij mij dat hij zei dat hij bijzonder veel kan met informatie die past op z'n associatieve logische mentale model, maar hij juist bijzonder moeilijk informatie in z'n hoofd krijgt die niet logisch past. Toen ik hem dat vertelde en tevens zei ik dat ik lang geleden iets handigs had gemaakt waar ook slimme mensen niet mee konden werken en me sindsdien ben gaan interesseren in wat dan voor anderen handig is, was dat de aanzet naar veel mooie gesprekken. Mooi, o.a. omdat hij in een paar woorden begrijpt wat bij anderen met een heleboel zinnen vaak nog niet lukt. Ik vergelijk het een beetje met een autoradio die precies op de juiste frequentie zit, i.p.v. al krakend er net naast. En naast dat ik natuurlijk vooral veel van hem leer, kan ik met een wat andere invalshoek hem ook nog wat leren. [lees verder na foto]
 |
![Creative Commons Licence [Some Rights Reserved]](https://s1.geograph.org.uk/img/somerights20.gif){kind=small} © Copyright John H Darch |
Als je het nog niet afgeleid had uit het verhaal tot nu toe: ik ben bij een hogeschool gaan werken, omdat mijn kleine beetje meestal indirecte invloed door meewerken aan onderzoek en onderwijs misschien een effectieve manier is om de wereld een beetje beter te maken. Dat begon met een 'techniek=fantastisch' mindset, via 'het is complex met een diversiteit aan mensen', naar nu 'zoals we nu techniek doen is het vaak het probleem ipv de oplossing en zijn we uitstoot aan het vergroten, help!'. Dat laatste is een subset van de onderwerpen waar Jan Willem z'n onderzoekslijn 'from SDG to IDG' over gaat. Hij heeft me veelvuldig aangemoedigd m'n uitspraken (vooral over gedrag) ook eens op te schrijven voor een breder publiek, en dat doe ik met deze blog. Ik heb er al een aantal eerder geschreven en deels al elders gepubliceerd. Ik hoop dat deze blog meer brengt dan 'alleen' m'n eigen gedachten verwerken. Welkom.
Reacties
Een reactie posten